Περιγραφή προγράμματος

Αναχωρούμε από το ξενοδοχείο νωρίς το πρωί προς την περιοχή Πεζά.

Η πρώτη στάση είναι στον αμπελώνα της οικογένειας Μηλιαράκη, ή το “μετόχι” όπως τον αποκαλεί ο Νίκος Μηλιαράκης τον οποίο συναντάμε εκεί. Προχωράμε σε έναν διαμορφωμένο χώρο, στο κέντρο ενός αμπελώνα, για να δοκιμάσουμε τα εξαιρετικά κρασιά τους. Απλότητα, ηρεμία και ομορφιά είναι αναμφισβήτητα οι 3 λέξεις που χαρακτηρίζουν με ακρίβεια αυτό το μέρος. Σε αυτόν τον ανοιχτό χώρο, ο Νίκος μας κάνει μια παρουσίαση της πορείας του, του αμπελώνα και της παραγωγής του. Στη συνέχεια ακολουθεί η δοκιμή 5 κρασιών της παραγωγής του. Η οικογένεια Μηλιαράκη χρησιμοποιεί κυρίως κρητικές ποικιλίες σταφυλιών όπως τη Βηλάνα, το Βηδιανό, τη Μαλβαζία για το λευκό κρασί και το Μαντηλάρι, το Κοτσιφάλι κλπ. για το κόκκινο. Πραγματική απόλαυση! Οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή και ο Νίκος, ο οποίος μιλάει γαλλικά εξίσου καλά με τα ελληνικά και τα αγγλικά, μας αποκαλύπτει τα μυστικά της παραγωγής του.

Ασφαλώς, δεν θέλουμε να φύγουμε όμως η μέρα μας έχει μόλις ξεκινήσει και πρέπει να αποχαιρετίσουμε τον Νίκο για να συναντήσουμε τον Γιάννη που μας περιμένει.

Έπειτα από είκοσι λεπτά σε στριφογυριστούς δρόμους και μαγευτικά τοπία φθάνουμε στο κτήμα Στυλιανού στην κορυφή του λόφου. Ένα πολύ χαμηλό κτίσμα βρίσκεται στο κέντρο του αμπελώνα. Η ιδιαιτερότητα αυτής της μικρής οικογενειακής καλλιέργειας είναι η παραγωγή αποκλειστικά βιολογικού οίνου. Τέσσερα κρασιά, εκ των οποίων ένα ημίγλυκο κόκκινο, όπως και βιολογικό ελαιόλαδο, το οποίο ο Γιάννης μας καλεί να δοκιμάσουμε. Ακολουθεί περίπατος στον αμπελώνα για όσους το επιθυμούν, επίσκεψη στα εργαστήρια παραγωγής, στο κελάρι με τα δρύινα βαρέλια γαλλικής προέλευσης, και τέλος δοκιμή των τεσσάρων κρασιών και του ελαιολάδου. Αυτό που χαρακτηρίζει τον Γιάννη, όπως και τον Νίκο και την οικογένεια Ταμιουλάκη που θα συναντήσουμε αργότερα, είναι η αγάπη και το μεράκι για τη δουλειά τους. Ο Γιάννης, ο οποίος φροντίζει και εκείνος για να μας υποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο, μας αναφέρει «Δεν θα ήθελα να φύγει κάποιος χωρίς να έχουμε απαντήσει στις ερωτήσεις του, δεν είναι ωραίο».

Αναχωρούμε πάλι για να κάνουμε διάλειμμα για φαγητό. Συζητάμε, ανταλλάσσουμε απόψεις, εκφραζόμαστε… «Εσένα ποιο κρασί σου άρεσε;». «Ευχαριστήθηκα πολύ τη στιγμή όπου…» κλπ. Αφού περάσει αρκετή ώρα και ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας, είμαστε έτοιμοι για τη συνέχεια της επίσκεψης. Και βρισκόμαστε πάλι καθ’ οδόν για το τελευταίο σκέλος της εκδρομής· το κτήμα Ταμιουλάκη όπου θα συναντήσουμε τη Μαρία και τον Δημήτρη. Η Μαρία, μετά από μια θερμή υποδοχή, μας οδηγεί στη βεράντα του κτήματος με θέα ολόκληρη την πεδιάδα και τις εκτάσεις των αμπελώνων. «Αααα!!!», το θέαμα είναι εντυπωσιακό. Η Μαρία μας διηγείται την  εποποιία της οικογένειας και στη συνέχεια μας οδηγεί στις εγκαταστάσεις· στο χώρο παραγωγής και εμφιάλωσης, στο κελάρι με τα δρύινα βαρέλια από τη Γαλλία και την Αμερική, για να καταλήξουμε στην αίθουσα γευσιγνωσίας. Οι συνδυασμοί των διαφορετικών κρητικών και μη αμπελιών μας ανοίγουν νέους γευστικούς ορίζοντες… Τι θα λέγατε να περνάγαμε τη βραδιά στη βεράντα, δοκιμάζοντας αυτά τα ωραία κρασιά;

Δυστυχώς όμως, είναι η ώρα να φύγουμε. Χαρούμενοι μετά από μια πλούσια μέρα με αυθεντικές στιγμές, παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού για το ξενοδοχείο.